و خداوند عشق را آفرید

اولین باری که تو زندگیم چیزی رو جا گذاشتم هنوز یادمه.آخرای زمستون بود ولی هوا می گفت بهار شده. یه شال گردن مشکی داشتم که مادر بزرگم واسم بافته بود. اون روز وقتی رسیدم سر کلاس مثل همیشه گذاشتمش تو جا م و خداوند عشق را آفرید...

صدایم بزن که شاید زمستان من سرآید مرا زنده کن به تابیدنی که تنها ز رویت برآید

صدایم بزن که بی تو فرو خفته در سکوتم به بال و پری نجاتم بده که من رو به رو با سقوطم

و خداوند عشق را آفرید...

پنجشنبه مورخ ۳۱ مرداد ۹۸

یه روز به یادماندنی برای منو خانم ف.

روزی که شاید دیگه هیچوقت توی تاریخ زندگیمون اتفاق نیفته.

ممنون

و خداوند عشق را آفرید...

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست

هرکسی نغمه خود خواند و از صحنه رود

صحنه پیوسته به جاست

خوشتر آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

و خداوند عشق را آفرید...